شرح رویداد

این پژوهش به بررسی و تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از به­ کارگیری سه روش هزینه­ یابی سنتی، هزینه­ یابی برمبنای فعالیت زمان­گرا و هزینه­ یابی برمبنای فعالیت زمان­گرای فازی برای محاسبه بهای تمام شده محصولات در شرکت تولیدی لعاب یاس فارس می­پردازد. سه فرضیه برای این تحقیق تبیین شده­اند، که هر یک به مقایسه دو به دو روش­های محاسبه بهای تمام شده محصولات پرداخته­اند. به منظور بررسی فرضیه­ های پژوهش، از روش­های میدانی و کتابخانه ­ای برای جمع­ آوری اطلاعات مورد نیاز ­­استفاده شده است. اطلاعات جمع ­آوری شده مربوط به سال 1391 بوده و در هر سه روش سیستم هزینه­ یابی پیاده­ سازی شد و با استفاده از آزمون­های آماری ناپارامتریک و پارامتریک مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که تفاوت معنی­ داری بین بهای تمام شده محصولات به روش هزینه ­یابی سنتی و روش هزینه ­یابی برمبنای فعالیت زمان­گرا  وجود دارد. همچنین بین بهای تمام شده محصولات به روش هزینه­ یابی برمبنای فعالیت زمان­گرا و هزینه ­یابی برمبنای فعالیت زمان­گرای فازی تفاوت معنی­داری وجود دارد. اما نتایج حاکی از آن بود که تفاوت معنی­داری بین بهای تمام شده محصولات به روش هزینه­ یابی سنتی و هزینه ­یابی برمبنای فعالیت زمان­گرای فازی به دلیل دقیق بودن داده­های زمانی در صنعت لعاب وجود ندارد. به طور کلی می­توان نتیجه گرفت که سیستم هزینه­ یابی برمبنای فعالیت زمان­گرا با استفاده از معادلات و محرک­های زمانی می­تواند بهای تمام شده محصولات را به صورت دقیق­تر و صحیح­تری بدست آورد.

دسترسی به مقاله: https://jma.srbiau.ac.ir/article_10593.html

https://jma.srbiau.ac.ir/article_10593_991a008d6f973432b013fd024008addd.pdf